این پرپر شدن از گل نیست از طبیعت است و این بی وفایی از دوست نیست از روزگار است

چقدرعجیبه که تا مریض نشی کسی برات گل نمی یاره

 تا گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه

تا فریاد نکشی کسی به طرفت برنمی گرده تا قصد رفتن نکنی کسی

 به دیدنت نمی یاد و تا وقتی نمیری کسی تورو نمی بخشه

زندگی چیست؟ زندگی مانند اتوبوس شلوغی است که جایی برای نشستن نیست

و وقتی خلوت میشودو می خواهی بشینی راننده داد می زند پیاده شوید اخر خط است

زندگی مثل یه جاده است ، من و تو مسافراشیم ، قدر لحظه ها رو بدونیم ،

 ممکنه فردا نباشیم

 خوشبخت شکل ظاهری ایمان است، تا ایمان و امید و سخت کوشی نباشد

 هیچ کاری را نمی توان انجام داد.

 اگر می خواهی خوشبخت باشی برای خوشبختی دیگران بکوش،

زیرا آن شادی ای که ما به دیگران می دهیم به دل ما بر می گردد.

 وقتی انسان دوست واقعی دارد که خودش هم دوست واقعی باشد